Za oknem lipcowy żar, ale przecież ponad trzydzieści stopni w cieniu na południu Polski nikogo już nie zaskakuje. Bardziej zaskakiwały jeszcze mocniejsze upały, które dotknęły naszą część Europy na początku czerwca. Nie chciałbym oczywiście, aby mój „wstępniak” został zdominowany informacjami pogodowymi, ale ostatnie dane o rekordach temperaturowych we Francji (ponad 42°C), czy też wczorajsze 38,7°C w Cambridge wskazują, że zmiany klimatyczne wyraźnie przyspieszają. Musimy liczyć się z anomaliami pogodowymi, z dużą intensywnością występowania różnych zjawisk, a także musimy nauczyć się, jak w maksymalny sposób ograniczać ich skutki. To niestety ta łatwiejsza część problemu, polegająca w pewnym sensie na przygotowaniu się do życia „tu i teraz” w pogarszających się warunkach klimatycznych. Zasadnicze wyzwanie dla naszej cywilizacji brzmi dzisiaj jednak zdecydowanie poważniej – musimy zrobić wszystko, aby globalnie przeciwdziałać ocieplaniu klimatu. Podkreślam słowo „globalnie”, gdyż taki charakter muszą mieć te działania. Nie wystarczą nawet najambitniejsze plany i rzeczywiste działania samej Europy, tutaj potrzebne jest zaangażowanie wszystkich największych światowych gospodarek oraz możliwie szybka edukacja społeczeństwa w budowaniu świadomości wspólnej odpowiedzialności za stan środowiska naturalnego, za respektowanie zasad zrównoważonego rozwoju. 
Wielokrotnie już w swoich tekstach i wypowiedziach wskazywałem, że cement i beton w tej całej skomplikowanej globalnej „układance” klimatycznej nie są problemem, ale są wręcz bardzo ważnym elementem rozwiązywania problemu. W bardzo uproszczony sposób, cement często pokazywany jest jako materiał odpowiedzialny za około 5% światowej emisji CO2. Jeżeli jednak na całą sprawę popatrzymy w sposób profesjonalny i odpowiedzialny, to szybko zauważymy, że cement jest tylko półproduktem pozwalającym wytworzyć rocznie na świecie około 13-14 mld m³ betonu, drugiego po wodzie materiału towarzyszącego naszej cywilizacji. Cement w betonie stanowi zazwyczaj jedynie 12÷18% jego masy, co powoduje, że „ślad węglowy” betonu w porównaniu do innych materiałów budowlanych jest wyraźnie niższy. Jeżeli dalej popatrzymy na cały cykl życia betonu, a można powiedzieć także cementu w betonie, to musimy zauważyć kilka istotnych zalet tego materiału. Dobrze wykonana konstrukcja betonowa lub żelbetowa to co najmniej kilkadziesiąt lat bezpiecznej eksploatacji. Duża „masa termiczna” betonu powoduje, że budynki wykonane z tego materiału pozwalają na ograniczenie o około 15% zużycia energii potrzebnej do jego ogrzewania i nawet do 50% zmniejszają ilość energii zużywanej do klimatyzowania pomieszczeń. Jest już wiele badań pokazujących naturalny potencjał betonu w pochłanianiu CO2 z otaczającej atmosfery – w procesie tzw. rekarbonatyzacji beton może związać około 15÷20% ilości CO2 wyemitowanej na etapie produkcji cementu. Jeżeli do tego dodamy możliwość pełnego recyklingu betonu po zakończeniu eksploatacji obiektu, polegającą na przekruszeniu „starego” betonu i wykorzystaniu takiego materiału jako częściowego zamiennika kruszywa naturalnego w produkcji „nowego” betonu, to otrzymujemy pełny obraz materiału doskonale wpisującego się w zasady gospodarki o cyklu zamkniętym i wypełniającego założenia zrównoważonego rozwoju. Jeżeli rozmawiamy dzisiaj o walce ze zmianami klimatu, to powinniśmy pamiętać, że beton jest materiałem, bez którego nie będziemy mieć energii wiatrowej (fundamenty wiatraków), hydroenergetyki (zapory), nie zbudujemy niezbędnych w wielu miejscach zbiorników retencyjnych wzdłuż naszych głównych rzek.
Jak widać „na załączonym obrazku”, polityka klimatyczna i rola betonu w jej realizacji zdecydowanie zdominowały moje wprowadzenie do kolejnego wydania kwartalnika, ale chyba wręcz potrzebą chwili jest codzienne uświadamianie sobie wyzwań, przed którymi stoimy.
Jak Państwo zauważycie, te sprawy są mocno podkreślane również w rozmowie z Krzysztofem Kieresem, nowym przewodniczącym zarządu Stowarzyszenia Producentów Cementu. Gorąco zachęcam do zapoznania się z opiniami dojrzałego managera z dwudziestoletnim doświadczeniem pracy w branży cementowej.
Zostało już niewiele miejsca na opisanie zawartości tego numeru BTA, ale jak zawsze mogą liczyć Państwo m.in. na porcję informacji ekonomicznych (niezła perspektywa roku 2019 i kolejnego), ciekawe przykłady architektury betonowej, prezentację nagród Międzynarodowej Federacji Betonu Konstrukcyjnego za wybitne konstrukcje betonowe powstałe w ostatnich 4 latach, kilka tekstów typowo technologicznych oraz zestaw informacji z rynku budowy dróg betonowych. W tej ostatniej części m.in. próba nowego podejścia GDDKiA do zasad wyboru technologii wykonania nawierzchni drogowych, wobec której przedstawiamy swoje wątpliwości.
Życzę Wszystkim udanego wypoczynku, a przy okazji może także miłej wakacyjnej lektury.